O 10 de Marzo celebramos o Día da Clase Obreira Galega, unha
efeméride que é oficial dende o ano 2006 e que coincide adrede coa mesma data
na que morreron dous traballadores de Bazán: Amador Rey e Daniel Niebla, que
participaban nunha mobilización enmarcada na folga xeral de Ferrol de
Para comprender estes feitos hai que ter en conta que nos
anos 60 producíronse na Galiza grandes transformacións económicas que se
acompañaron dun aumento das migracións interiores. Moitos campesiños pobres
acudiron a cidades coma Vigo ou Ferrol atraidos polo emprego das fábricas e da
construcción naval. Este novo proletariado industirial protagonizou numerosos conflictos
laborais e, xunto coas reprimendas do réxime en forma de represión e de
despedimentos, estas loitas adquiriron un maior contido político. Todo isto
acompañouse da formación dunha vangarda obreira que rompeu co reformismo e
organizouse para levar a cabo a loita revolucionaria.
O 9 de Marzo de 1972, no estaleiro Bazán de Ferrol os
traballadores encerráronse na fábrica, reivindicando a mellora das condicións
de vida da súa clase e o dereito a negociar un convenio para os traballadores
da súa factoría. A policía desaloxounos pola forza e os obreiros saíron á rúa,
buscando a solidariedade doutros traballadores e difundindo a súa situación
ante todo o pobo. A policía, armada con pistolas e metralletas, disparou ante
uns manifestantes que se denfenderon con paus e pedras e que incluso lograron
facer retroceder á policía. O tráxico resultado saldouse co asasinato a mans da
Policía Armada dos obreiros Amador e Danial, un centenar de feridos e varios
detidos que foron dispersados polos calabozos do Estado Español.
A esta loita obreira seguíronlle outras accións de
solidariedade en Maio en Barreras e tamén noutros estaleiros de Vigo. En
setembro do mesmo ano os traballadores de Citroën Vigo iniciaron unha folga
pero foron duramente reprimidos. En resposta foi convoda unha Folga Xeral
Revolucionaria que durou 15 días, durante os cales organizáronse piquetes,
levantáronse barricadas e convertiuse a cidade nun campo de batalla. Finalmente
os fascistas tiveron que ceder e facer algunhas concesións para lograr que se
puxese fin á folga, como a readmisión de boa parte dos seis mil despedidos.
Unha vez os obreiros se reintegraron no traballo, desencadenouse unha dura
represión pero en xeral o movemento obreiro e sindical saíu enormemente
reforzado, logrando importantes conquistas sociais e laborais.
Amador e Daniel, sempre na memoria!
No hay comentarios:
Publicar un comentario